اثر نیکل بر شاخص های رشد، محتوی رنگیزه های فتوسنتزی، پروتئین، قندهای محلول، پرولین و میزان انباشتگی نیکل در گیاه گشنیز

وجود فلزات سنگین هم چون نیکل، آرسنیک و آلومینیوم یکی از مهم ترین عوامل بروز تنش های محیطی محسوب می شوند. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر فلز سنگین نیکل (نیترات نیکل) بر روی برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و رشدی گیاه گشنیز (coriandrum sativum l.) بود. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار، شامل چهار سطح موجودی فلز نیکل در محلول غذایی هوگلند (صفر، 100، 200، 500 میکرومولار) بود. پس از گذشت دو هفته از اعمال تیمار، گیاهان برای انجام آزمایش های لازم برداشت شدند. نتایج حاصل از آنالیز واریانس نشان داد که، با افزایش غلظت نیکل، وزن خشک ریشه و بخش هوایی، طول ریشه اصلی و ارتفاع بخش هوایی کاهش یافت. نتایج مطالعه شاخص های بیوشیمیایی حاکی از کاهش مقدار کلروفیل a و b، پروتئین و افزایش میزان قندهای محلول، آنتوسیانین، پرولین، ترکیبات کاروتنوئیدی به طور معنی دار بود. بررسی اثرات کاربرد فلز نیکل بر سطح انباشتگی آن در اندام های مختلف گیاه نشان از افزایش سطح آن در هر دو اندام ریشه و بخش هوایی گیاه داشت؛ به طوری که ریشه هـا مقادیر بیشتری از نیکـل را نسبت به اندام های هوایی انباشته کـردند. نتایج گویای این مطلب است که، انباشتگی نیکل در ریشه بیشتر از بخش هوایی می باشد (نسبت انتقال کمتر از 1) و بنابراین نمی تواند به عنوان یک گیاه ذخیره کننده مطرح گردد.